Dat vraag ik mij regelmatig af. Hoe beduvelt een persoon zijn omgeving. En bovenal, wat voor type is een persoon die zich ten koste van bedrijf, vriend, vriendin, zakenrelatie enz., verrijkt. Hoe komt iemand aan een “Ikke en de rest kan stikken’ moraal? U bent vrij om te reageren, dus zeg het maar.

Hierbij eenvoorbeeld.

Bij Scheepswerf Boer ofwel SWB zijn een stuk of 40 mensen in vaste dienst. Dit betekent dat indirect zo’n 100 mensen – de beroemde factor van 2.5 –  van het bedrijf afhankelijk zijn. Dat varieert van het Chinese Restaurant tot de toeleverancier van staal of die van uitzendkrachten. Indien gemiddelde 3 personen van de kostwinner afhankelijk zijn, praten we over 300 man.  

Iedereen weet dat personele kosten een grote maandelijks terugkerende onkostenpost is. En als een aantal van deze vaste medewerkers de zaak beduvelen, kom je moeilijk of alleen maar tegen hoge kosten van die mensen af. En die hoge kosten duwen een bedrijf in de rode cijfers.

Leo Boer, bij zijn leven, zag al snel dat het niet goed is om met je personeel “getrouwd” te zijn. Bij sommige mensen is de loyaliteit voor een bedrijf nu eenmaal ver te zoeken. En wanneer een persoon niet functioneert kan de baas ontslag aanzeggen, maar tegen hoge kosten. De ontslagen medewerker vraagt meteen om arbeidsbemiddeling en een onkostenvergoeding die tegenwoordig varieert van 20k tot 50k voor een werknemer tot 150k tot 200k voor een stafmedewerker.

Dit is een van de redenen dat Leo Boer besluit om op 2 oktober 2018 de heer Hans tijdens een buitengewone vergadering van de BV Scheeps- en Jachtwerf L.J. Boer Sliedrecht BV te benoemen tot bestuurder van de vennootschap SWB Werf. Leo Boer vermoedde dat hij wel eens een keer Hans wegens gebrek een leidinggevende capaciteiten zou moeten ontslaan. Dat zou dan niet moeten gebeuren op persoonlijke titel, dat kost geld, maar door het contract met de maatschappij waarbinnen Hans opereert, te ontbinden.

Ik lees in de stukken van de bijzondere vergadering:

“De voorzitter (red Leo Boer) stelt voor om de directeur van de maatschappij van Hans te benoemen in de functie van zelfstandig bevoegd bestuurder met de titel algemeen directeur, en brengt het voorstel in stemming. De vergadering gaat daarop met algemene stemmen akkoord met het voorstel, zodat hiermee rechtgeldig een besluit tot stand is gekomen.

Hans aanvaardt de benoeming en zal als blijk daarvan de notulen van de vergadering mede ondertekenen”.

De crux

Wat heeft dit nu met flessentrekkerij te maken?

Ik leg het u uit. Hans is sinds 1 januari 2007 in loondienst als adjunct directeur financieel. Hij krijgt een salaris van 4,985 euro (dat wordt later door Hans verhoogd tot zo’n 10,000 euro, waarover straks meer informatie), een telefoon en een bedrijfsauto. Deze auto moet hij volgens artikel 5.3 van de arbeidsovereenkomst per direct bij de vennootschap inleveren als hij om wat voor reden dan ook zijn werkzaaamheden niet kan verrichten, hetgeen hij vertikt. Ook heeft hij volgens artikel 11 een geheimhoudingsplicht met inbegrip dat geen correspondentie en documenten de arbeidsplek mogen verlaten. Ook dat lapt hij aan zijn laars. En volgens artikel 12 is er een concurrentiebeding. Hans mag tot 2 jaar na beeindiging van zijn overeenkomst, in Nederland, geen scheepswerf of aanverwant bedrijf vestigen of drijven.

Zou Hans als een “natuurlijk” persoon een arbeidsovereenkomst sluiten, dan kan hij een eventueel ontslag aanvechten (“allemaal leugens”) en een vergoeding eisen van bijvoorbeeld 200,000 euro. Zijn naam is besmet en topbanen liggen niet voor het oprapen.

Maar indien Hans namens zijn maatschappij handet, ligt de zaak anders. Dan wordt het contract met de maatschappij opgezegd en krijgt hij als zelfstandig ondernemer, geen cent.

De bestuursresolutie zoals hierboven gemeld, geeft aan dat het laatste het geval is. Hans ontkent dit, jokkebrok, en zegt dat hij als employee wordt uitbetaald. Hans heeft zich namelijk als personeelslid in maart 2018 niet afgemeld.

En dat heet nu zwendel of flessentrekkerij.

Ikke en de rest kan stikken

Wat is dat voor een persoon die een bedrijf oplicht? Begrijp goed, SWB Werf zit in juli 2021 op het randje van een faillissement. Met nog een 1k in kas, is een ladenlichterij van 200k een stap in de afgrond. En dat weet Hans. 

Maar net zoals hij op kosten van SWB Werf olijfbomen bij zijn nieuwe huis afleverd, interesseert het Hans geen zier of door zijn handelswijze SWB Werf op de fles gaat. Of een arbeider op straat komt te staan, interesseert zo’n persoon weinig.  

Vandaar het tussenkopje “Ikke en de rest kan stikken”.

Dit doet mij denken aan de periode dat ik het boek “Steve Brown, Drugsbaron in Spijkerbroek” schreef. Een bestseller en een paar weken nummer een op de lijst van de meest verkochte boeken. Om dat boek te schrijven, opereerde ik een half jaar in de Amsterdamse onderwereld.

En alles wat ik daar heb gezien, geleerd en gehoord, past in de zwendel binnen SWB Werf en SWB Shipping. Een zwendel die mijns inziens een ongepaste en oneigenlijke vorm aanneemt.

En dat kunt u op deze website lezen.