Luna Vermeulen en Hans konden elkaar midden 2020 redelijk uitstaan. Tenslotte was Hans niet te beroerd omna het overlijden van Leo Boer naar Duitsland te rijden om hem daar de laatste eer te bewijzen. Tegelijkertijd bracht hij Luna Vermeulen naar huis. 

Maar binnen zes maanden liggen ze met elkaar overhoop. Waarom? Toegegeven, Luna werd van de ene op de andere dag eigenaar van Boer Vastgoed BV en Boer Sliedrecht Beheer BV, meerderheidsaandeelhouder van SWB en 50:50 aandeelhouder in SWB Shipping. En zoals ik Luna ken, zal ze zich meteen als bazin/eigenaar hebben opgesteld. Tenslotte is Luna een “die-hard’ zakenvrouw waar de staf van SWB en SWB Shipping een puntje aan kan zuigen. Ik heb als leidende consultant van de industriele ontwikkelingen in Saldanha, Zuid Afrika, jarenlang met haar samengewerkt. Ze was lid van mijn adviesraad, zat tot over haar oren in zaken (van oogkliniek tot arbeidsontwikkeling), organiseerde de Westcoast Chamber of Commerce en was binnen de bestuurlijke macht van de Democratic Alience (West Kaap provincie) tot op hoog niveau geintroduceerd. Luna was samen met mijn vriend Ivvor Lee een zakelijke “Top-Gun” in de West Kust van de West Kaap.

En zo ook haar dochter Caroline Vermeulen. Het leiding geven aan een relatief klein bedrijf als de Boer Vennootschappen, is voor haar een appel en ei . 

En onder het wakend oog van 2 zakenvrouwen, die vinden dat werkzaamheden gisteren hadden moeten plaatsvinden en niet vandaag, wordt een medewerker die voortdurend op de klok kijkt wel wat triest. En wanneer een van hen een kantoor binnenstormt en kijkt in een paar nietszeggende gezichten, worden de werkzaamheden in een bliksemflits gecontroleerd. Zo’n persoon staat dan achter je, kijkt naar het beeldscherm en vraagt vervolgens op ijskoude en luide toon ”Wat doe jij daar nou? Wat is dat voor een gemors?”

Bij SWB waar voornamelijk mannen werken, maken de vrouwen zich niet populair. Maar goed, dat is nog geen reden om met elkaar overhoop te liggen. Alhoewel, het is een aanleiding.

Handsoff Agreement

De eerste aanvaring komt wanneer Luna in oktober 2020 met geld van Boer Vastgoed de kantine verbouwt. Vastgoed is de houdstermaatchappij van al het onroerende goed zoals kantoorpanden, het terrein waarop SWB opereert, de dokken, kranen en las apparatuur enz. Luna zag de lekkende plafonds, een smerige en verwaarloosde kantine en een vies tapijt. De smeerboel waar medewerkers een kopje koffie, thee of broodje eten of waar klanten worden ontvangen, is ver beneden haar normen. Luna besluit tot een drastische renovatie. De plek moet een plezier zijn om te vertoeven, en zo geschiedt.

De klus moet voor 29 oktober, de verjaardag van haar overleden echtgenoot Leo Boer, klaar zijn. Inclusief Snoekertafel en een zogeheen “Memory Wall” waar de nagedachtenis aan Leo Boer voortleeft. Voor de opening nodigt ze de werfbazen en belangrijke klanten uit. De klanten komen, maar de werfbazen waaronder Hans blijven demonstratief weg.  

Hans was namelijk boos. In plaats van zijn hart op te eten en de klanten een handje te        schudden, schopt hij mokkend als een klein kind tegen steentjes. Hij heeft met Boer Beheer een “hands-off” overeenkomst gesloten, hetgeen inhoud dat niemand zich met zijn zaken mag bemoeien. Dat doet erfgename Luna Vermeulen dus wel. Ze ziet een smeerboel en ruimt dat op. Hans vindt dat hij terecht op zijn strepen staat, en leden van zijn staf laden de broodjes en de drank op een dienblad om deze in het kantoor te nuttigen. 

De les die we hier leren is, dat wijsheid had moeten zegevieren. Hans had simpel met Luna een hapje moeten gaan eten en haar bedanken voor dit werkelijk geweldige cadeau. En uiteraard een modus operandi tot samenwerking moeten uitdokteren. Indien beide partijen naar elkaar hadden uitgereikt, was het waarschijnlijk niet tot een bokspartij gekomen. Maar, helaas. Het nukkige gedrag van de werfbaas leidt ertoe dat Luna Vermeulen de werf aan een nauwgezet onderzoek onderwerpt. Tenslotte, zo is haar insteek, volg zij haar overleden man op. En Leo Boer heeft voor zijn dood 55 procent van zijn aandelen aan Hans aangeboden, maar die wilde hij toen niet overnemen. Hierop heeft Leo Boer gezegd: 

“Denk erom dat als ik kom te overlijden, krijg je met Luna Vermeulen te maken.” 

En zo geschiedt. Dus als Leo Boer zijn mede-vennoot waarschuwt voor de gevolgen van samenwerking met Luna Vermeulen, moet Hans ook niet zeuren.

Ik heb dit verhaal uit eerste hand van mijn overleden vriend. Leo Boer heeft geen hoge pet op van Hans. Een vriend cq goede kennis van Leo die hij al 50 jaar kende, heeft in 2006/2007 gevraagd of zijn zoon bij hem kon komen werken. Hans  liep vervolgens tot tevredenheid van Leo Boer stage en kwam daarna in dienst. Deze vriend/kennis is tevens eigenaar van MMS Marine Services, een internationaal opererende makelaardij in onder andere duwbakken. Hij bracht Leo Boer in contact met een “financieeel moeilijk uitvoerbaar” contract van duwbakken, die in China zouden worden gebouwd. Leo Boer, die naar een nieuwe uitdaging zocht, besloot naast duwbakken ook een pontoon en een droogbok te bouwen om het contract en het transport rendabel te maken. MMS zou de duwbakken tegen geldende provisies verkopen en/of verhuren, Leo Boer hield het droogdok voor de nieuwe werf op “Het Plaatje” en de pontoon zou worden verhuurd aan een bedrijf dat windmolens over de Noordzee vervoert.             

De “geen hoge pet” van Leo Boer voor Hans is te wijten aan Hans’ gebrek aan leiding geven en het verwaarlozen van de werf. Regelmatig hoor ik van Leo: “Die jongen kan er niks van. Het enige dat hem goed ligt is met klanten gaan eten en onkostennota’s schrijven. Van een werf runnen heeft hij geen verstand.” 

Leo ergerde zich suf over de rotzooi op de werf, het niet opruimen van laskabels en laskarren dat open en bloot ligt in regen en sneeuw,  het niet dragen van veiligheidskleding en het gebrek aan onderhoud. De werf werd verwaarloosd, en niet zoals Leo Boer hoopte opgebouwd en uitgebouwd.

De ISO 9001 certificaten worden niet verlengd en de machines geleased van L.J Boer Vastgoed niet onderhouden, geinspecteerd en gecertificeerd. Hieronder vallen kranen, elektrische systemen en hijs apparatuur. Een inspecteur waarschuwt Hans op 5 september 2019 om “De nodige stappen te ondernemen”. 

Om nog een paar voorbeelden te noemen: De forklift is niet langer gecertificeerd, gebouwen worden niet onderhouden, waterlekkage wordt niet verholpen en de milieu en veiligheids protocollen, overeenkomstig de wetgeving, worden niet nageleefd. Als gevolg van achterstallig onderhoud wordt een water/olie lekkage achter het compressor-gebouw veel te laat opgenmerkt. Het reinigen van de grond brengt hoge kosten met zich mee. 

Voor de verwaarlozing van de werf is geen reden. In SWB Werf zitten twee aandeelhouders: Hans voor 45 procent en Leo Boer voor 55 procent. Een eventuele investering in onderhoud en milieu zal zich uiteraard uitdrukken in een lagere winst, dus in een lagere dividenduitkering voor beide partijen. Maar, er wordt in de jaren 2017 tot 2019 tussen de 300.000 en 800.000 euro verdiend. Tel daarbij op dat beide partijen met een hyper-moderne werf (nog) meer geld zouden kunnen verdienen, wordt de investering snel terugverdiend. Met een Iso certificaat op zak, top kwaliteit kranen en las apparatuur en milietechnisch tot in de perfectie voorbereid, trekt zo’n ‘groene’ high-tech werf klanten. 

Het initiatief, te weten het oplappen van de werf, kon van beide aandeelhouders uitgaan. Maar dat gebeurt niet. Blijft over dat het initiatief moet uitgaan van Hans, die tenslotte met Leo Boer een “handsoff” overeenkomst heeft afgesloten. Wel, als dat zo is, zou hij het initiatief tot het onderhouden van de werf op zich moeten nemen. 

Blame Game

In 2020, na Leo Boer’s overlijden, zakken de omzetten weg. Eind dat jaar wordt er een verlies van 135,000 euro geboekt. In de maanden die volgen neemt het verlies met de ruzies tussen de aandeelhouders Hans en Luna Vermeulen, toe. 

En wanneer in juni 2021 de door de Ondernemerskamer aangestelde onafhankelijke directeur het personeel informeert dat er nog maar voor twee weken of hooguit twee maanden salaris is, deze informatie heb ik van het personeel, lopen een deel van de klanten en het personeel weg.  Dit is de zakelijke meest onbeschaamde verklaring die ik ooit in mijn leven heb gehoord. Absoluut stilzwijgen zou op zijn plaats geweest zijn, want in deze periode wordt er “heftig” onderhandeld over een “doorstart”. Er is nog geen sprake van een faillissement. 

Rond 20 augustus, nauwelijks twee maanden later, komen de aandeelhouders tot een akkoord. Bovenop de financiele problemen die de nieuwe eigenaars het hoofd moeten bieden, moeten zij maar zien hoe tegen de achtergrond van deze “bluntheid” de markt en het personeel terug te winnen.

Maar goed, dat komt in een volgende episode. Terug naar de verwaarloosde werf. Hans roept “De landlord moet de werf onderhouden” en de erfgenamen van Leo Boer halen het huurcontract te voorschijn.

Het hete hangijzer is verhuurdersonderhoud. Hans vindt dat Boer Beheer verantwoordelijk is voor het onderhoud van de ruimte met opstallen, kranen en droogdokken. 

Waar of niet waar? Ik ga op onderzoek. 

Ik pak erbij de “Huurovereenkomst Industrieweg 18”. Dat zijn bedrijfs- en kantoorruimten, terreinen, kranen en haven. De overeenkomst geldt voor 10 jaar en na verval datum vindt automatisch verlenging plaats van weer tien jaar enz.

De huur is op 1 januari 2000 vastgesteld op 500,000 gulden per jaar, exclusief omzetbelasting. Dat is omgerekend zonder aanpassing van de prijsindex 227,000 Euro. Wordt de huurprijs van 2000 herzien (artikel 12) aan de hand van de indexcijfers van de CBS voor 2021 (+30 procent) dan is de huurprijs 295,100 euro. 

Volgens artikel 8, moet huurder het gehuurde “behoorlijk voorzien en voorzien te houden”.

Dit wordt onderbouwd door artikel 9: “Door of vanwege verhuurder zullen geen bijko5ende leveringen en diensten worden verzorgd”.

Dus een rekening van 130,000 euro van een schildersbedrijf voor het verven van duwbakken, binnenkant magazijn en een constructie/las loods, komt volgens dit huurcontract voor rekening van SWB Werf, dus voor Hans. 

In de Algemene Bepalingen Huurovereenkomst Kantoorruimte lees ik in artikel 9.1 dat Verhuurder (dus Vastgoed) verantwoordelijk is voor funderingen, kolommen, bouwvloeren, daken, bouwmuren, buitengevels, trappen rioleringengoten, buitenkozijnen, lift, CV, hydrofoorinstallatie en buitenschilderwerk. Dus terecht betaalt Luna Vermeulen voor het opknappen van de kantine. 

In artikel 9.2 lees ik dat de huurder aansprakelijk is voor gering en dagelijks onderhoud, zoals rolluiken, elektrisch inclusief verlichting, leidingen en kranen voor gas en water en elektriciteit, erf afscheidingen, herstel van technische installaties.

Kortom, SWB Werf huurt van vastgoed de bedrijfsruimten “as is” en moet voor het onderhoud zorgdragen. 

Voor de kantoorruimten zijn Huurder en Verhuurder gezamenlijk verantwoordelijk.

Voor Dok Jaantje geldt voor de verhuur een periode van 10 jaar, beginnend op 1 januari 2004.

De huurprijs is 27,500 euro per kwartaal ofwel 110,000 euro per jaar. Jaarlijkse correctie is gebaseerd op de prijsinexcijfers van de CBI en we kunnen voor 2021 er 30 procent bij optellen. Dan komen we uit op een jaarbedrag van 143,000 euro. 

In artikel 7.3 lees ik dat “Voor rekening van de huurder zijn alle onderhouds- en herstelwerkzaamheden.” Ook lees ik in artikel 10.3 dat “Bij niet stipte voldoening van huurpenningen de overeenkomst wordt ontbonden.”

Bij de huurovereenkomst  “Stevendok Mees” met een huurprijs van 138,600 gulden, ofwel 62,893 euro per jaar, lees ik dat ook hier de prijs met de indexcijfers van CBI wordt verhoogd. Dat is in 2021 + 30 procent en dan kom ik uit op  81,760 euro. En ook hier moet volgens Artikel 8 “Het dienovereenkomstige behoorlijk worden voorzien en voorzien te houden”.

Samengevat: Grond, bedrijfsruimten, haven, kranen en dokken zijn aan huurpenningen bij elkaar 519,860 euro per jaar, afgerond 43,300 euro per maand. Dat zit, als we hierbij nog de kranen, laskarren, machines en voorraad tellen, aardig dicht bij de te betalen 50,000 euro per maand.  

Rotzooi, geknoei en zwendel     

Pakken struise Zuid Afrikaanse zakenvrouwen een bezem om het kot schoon te vegen, berg je dan maar. Personeelsleden hadden tegenover Luna al een boekje opengedaan over de vele onvolkomend-  en natigheden, en dat gaat Luna onderzoeken. Tenslotte is de werf opgebouwd door haar overleden man en zo’n 95-jaar oud erfstuk laat je niet verslonsen, Amen:

Ze komt erachter dat de voorraden en inventaris onbekend zijn, dat de maatschappij van Hans zonder toestemming geld van de SWB’s ING bank haalt, dat lasprotocollen worden vervalst en Hans zijn olijfbomen door de werf bij zijn huis laat neerzetten. Op zich geen ramp, maar stel dat ieder personeelslid “oneigenlijk” gebruik maakt van de bedrijfsvoertuigen, dan is het hek van de dam. 

Verder verhuurt Hans de duwbakken gemaakt door SWB onder het logo van SWB Shipping onder de marktwaarde, notabene met verzekering en onderhoudsovereenkomst. Ook maakt Hans blijkbaar met de rederijen een overeenkomst om in de bakken zijn eigen lading te vervoeren. Zie hieronder de mail die is onderschept:

From: H. Q.
Sent: Tuesday, December 29, 2020 12:30 PM
To: HANS
Cc: J.H.
Subject: Dba Nautica 10 

Hoi Hans,

Betr. de Nautica 10 deze ligt aan de Strekdam met de laatste 3 ladingen soja (A) 2^e Rietsuiker(B) 3^e van jullie zelf

De bak wordt maandagochtend 4/1/2021 aan de Strekdam uitgespoten en is dan in de middag klaar om weg gehaald te worden. 

IVM de feestdagen is het helaas niet mogelijk om de bak deze week nog uit te spuiten. 

Mvrg

H.Q.

A.B.
Barging & Logistics

Dit is nog maar een greep uit de vele ‘onvolkomendheden’ die op het spoor zijn. Hoe dieper ik graaf, hoe meer verrassingen ik tegenkom. Op 12 juli 2018 bevestigt de bedrijfsaccountant een door Hans aangevraagde salarisverhoging van 95,014 euro per jaar naar 124,500 euro per jaar. Dat is een verhoging van iets meer dan 31 procent.  Er wordt gezegd dat een en ander in overleg is met de heer Lo Boer, maar een bevestiging hiervan is niet te vinden. Dezelfde dag wordt er een proforma loonstrook gemaakt. De accountant schrijft ondermeer:

“Ik heb de onkostenvergoding aangepast naar 100 euro nettto…” en: 

“Om op 3,985 netto te komen, zou je bruto nog 2,100.18 euro omhoog moeten. Hiervan heb ik 800 euro onDer tantieme gezet. De rest heb ik in het brutoloon verwerkt…”

20 Minuten later antwoord Hans:

“Perfect, exacte invulling maak ze niet uit.”

Nog geen 30 minuten later ontvangt Hans de bevestiging in PDF met handtekening van de salarisafdeling van de accountant.

Nog geen dag later wordt de aanval op de zeggenschap van SWB Shipping ingezet. De accountant stelt voor om een procent van de aandelen aan Hans over te dragen, of om een Stichting Administratiekantoor STAK op te zetten. In de STAK worden tevens alle aandelen van SWB Werf gecertificeerd. Het bestuur wordt gevormd door Leo Boer en Hans. 

Dezelfde dag beslist de accountant:

“De opvolgende besturder van Leo zal Luna zijn, maar dan zou ik tevens ons kantoor als onafhanklijke derde willen benoemen. In de statuten wordt een voorafgaande goedkeuring opgenomen voor bestuursbesluiten conform Scheepswerf Boer. Als jullie het hiermee eens zijn zal ik de notaris verzoeken de concepten en de benodigde volmachten daarvoor op te stellen.”

Bovenstaande draagt de lucht van samenzwering en over iemands dood heen regeren.

Ook schijnen verzekeringen te worden opgelicht. Ik zeg het heel voorzichtig, want het onderzoek is in volle gang. Als voorbeeld: er is een claim van 25,000 euro die door de verzekering wordt uitbetaald. Er wordt een rekening gestuurd van SWB naar SWB Shipping. Shipping incassert de verzekeringspenningen en vervolgens crediteert SWB de rekening. 

Ook verstrekt SWB, zonder goedkeuring, een niet afgedekte lening aan SWB Shipping ten bedrage van 665,000 euro. Volgens ex-CEO Caroline Vermeulen worden de belastingteruggaves van SWB Shipping gebruikt voor het inlossen van deze lening. 

Als klap op de vuurpijl worden volgens de toenmalige ex-CEO Caroline Vermeulen “valse” rekeningen naar klanten gestuurd om de hoeveelheid te betalen belasting te verlagen. Deze rekeningen, die niet worden betaald, worden later gecrediteerd. De fraude  loopt tussen 2018 en 2020 in de 500,000 euro.

Ach, er werd bij SWB Werf tot de overdracht op 20 augustus 20321 aan de nieuwe eigenaar Luna Vermeulen behoorlijlk gesjoemeld: Paaseieren worden met 40 procent winst doorverkocht. Inderdaad, paaseieren! Een accountantsbedrijf dat weinig te doen heeft met de SWB werf wordt voor duizenden euro’s betaald, en de SWB Werf dient als “bank” voor de maatschappij van Hans. In 2016 wordt er 60,000 euro geleend, dat in 2017 overstaat en in 2018 als krediet op de betaalbalans verschijnt. Er wordt naarstig gespeurd of dat bedrag is teruggestort. Begin 2020 wordt er 100,000 euro opgenomen, waarvan drie maanden later de helft wordt teruggestort. Het restant wordt midden 2021 terugbetaald.     

Nogmaals, het zal aardig wat onderzoek vergen om de waarheid van deze claims en het “wie, wat, waar, waarom en wanneer” boven tafel te krijgen. Vooral omdat veel documenten “voetjes” hebben gekregen en zijn verdwenen.